Çocuklukta Saklı Kaldım

Çocuklukta Saklı Kaldım

Hani bazı şarkılar vardır; hiç dinlemeden sağda solda bangır bangır çalınır ve siz o şarkıyı hiç baştan sona dinlemeden ezberlersiniz. Öyle ki zihninizde günlerce dolanır durur. Şarkıdan hoşlanmanıza da gerek yoktur. Duydukça tüylerinizi diken diken edecek birçok şarkı vardır; aklınızdan bir türlü çıkmayan ve hatta dilinize dolandıkça kendinize, zihninize kızdığınız.

Şimdi size az evvel yaşadığım bir şey anlatacağım. Arkadaşım benimle öyle bir şey paylaştı ki sanırım etkisinden kurtulacağım bir şey olmayacak. (Olmasın zaten.)

Sekiz yaşındaki oğluna tatlı sert kızarken ya da ondan yapamayacağı bir şey istediğinde benim “Gidiyorum” adlı şarkımdan bir bölüm diline dolanıyormuş:

“Yanımda olduğunu sananlar

Çözümleriniz bana ulaşmıyor

Ben konuşurken kapı duvardınız

Ben konuşurken siz mantıktınız.”

Küçük bir çocuk annesinin ağzından bu sözleri duyuyor. Önce anlamını tam kavrayamıyor belki ama annesinin sesine, tonuna, o anda odada dolanan havaya gülüyor. “Yaaa anne” deyip kahkahalara boğuluyor. Şarkı bir evin içinde oyuna dönüşüyor.

Bu paylaşımın bende yarattığı his tarifsiz. Bir şarkının, bir annenin çocuğuna kızışında bile hayat bulması bana aslında görünmez de olsam var olduğumu hatırlatıyor. Hiç kimse tarafından fark edilmiyor olsam, belki kimsenin gözünde büyük bir sahneye çıkmasam da bir gün gelecek; o çocuk kırk yaşına bastığında, annesini andığında, çocukluğunu yad ettiğinde belki kendi çocuklarına çocukluğundan, annesinden bahsettiğinde bu sözler aklına düşecek. Yıllar sonra aklına düştüğünde bu şarkıyı internetten arayacak ve ilk kez baştan sona dinleyecek. Ve ben çoktan bu dünyadan gitmiş olacağım; onun hatıralarında yaşamaya devam edeceğim.

Bir çocuğun anısında annenin ses tonunda saklı kalabilmek… Ölümsüzlük bu.

Minnettarım.

Melih Ş. Özgür

#melihşözgür #gidiyorum