'NightCall

Müzik ve yazı benim için hayatı katlanılır kılan iki lanet. İstanbul’un kargaşasında, kafamın içinde biriken düşünce çöplüğünü notalara ve kelimelere dökerek ayakta kalıyorum. Geceleri “NightCall” mahlasıyla karanlığın dibine sesleniyorum. Gündüzleri ise bazen yazarak bazen de “ne yapıyorum ben ya” diyerek kendi varoluşumu sorguluyorum.

​

Şarkılarımda duygusal kaosun dibine vurmayı, yazılarımda ise hayatın tüm ironisini ve insanın kendiyle dalaşını ortaya dökmeyi seviyorum. Bolca melankoli var ama fazla dramatikleşince kendime hemen ufak bir ironi tokadı atıyorum. “Oğlum, yapma şu klişeleri!” diyorum, bazen dinliyorum bazen de hiç oralı olmuyorum.

​

Bu site; yalnızlığın, kırık dökük umutların ve “belki bir gün…” diye başlayan cümlelerin not defteri ya da Melih'in günlüğü gibi de düşünebiliriz.

​

Hayatın anlamını bulmak gibi büyük laflarım yok ama müziğimi ve hikâyelerimi paylaşarak kendime de bir anlam uydurmaya çalışıyorum. Duygularını saklamayan, kendini açık eden, kendiyle dalga geçmekten çekinmeyen herkese açık burası. Bir bakarsın, buradaki satırlarda kendi hikâyeni bulursun.

​

Klişeleri sevmem. Güven, kırılganlık, yalnızlık ve insan ruhunun o çözülemeyen karanlık tarafı… İşte, bunlar benim ilgi alanım. Eğer sen de hayatı sorgulamaktan yorulmadıysan ya da bazen “her şey çok saçma ya” diye isyan etmekten hoşlanıyorsan, doğru yerdesin.

​

Hoş geldin; buyur, karanlığa birlikte kafa-göz dalalım!

​

'NightCall